Drie jaar geleden kwam er een wet die het federale ambtenaren vergemakkelijkt om zogenoemde integriteitsschendingen te melden. Maar doordat federale politiemensen een apart statuut hebben, vielen ze uit de boot, net zoals ook lokale politiekorpsen niet kunnen terugvallen op de bescherming die Vlaamse ambtenaren genieten.
Stilzwijgen doorbreken
“Vandaag kunnen politiemensen enkel voor bepaalde klachten, zoals pesterijen, aankloppen bij een vertrouwenspersoon of bij de dienst interne tucht”, verklaart Degroote. “Maar als zij collega's of oversten willen aanklagen wegens betrokkenheid bij mogelijk strafbare feiten of schending van de integriteit, genieten zij geen enkele bescherming. Ik heb het zelf meegemaakt in meerdere dossiers dat agenten vreesden voor represailles, als ze mij onfrisse zaken zouden vertellen.” Degroote verwijst onder meer naar de affaire rond de aankoop van het hoofdgebouw van de federale politie in Brussel en naar de vele wantoestanden die klokkenluiders in 2011 aan het licht brachten in de politiezone Hazodi (Hasselt-Zonhoven-Diepenbeek). “Maar die botsten toen op een lokale overheid die vooral hen viseerde in de plaats van de vermeende daders. Terwijl het nog maar de eerste keer in tien jaar was dat agenten de kat de bel aanbonden. En terwijl het de plicht van elke ambtenaar is om wantoestanden te melden”, besluit Degroote.
